Ebeveyn – çocuk ilişkisi, öteki insan ilişkilerine göre biricik ve benzersizdir. Çocuk-ebeveyn arasındaki tahvil yaşam boyu sürer. Çocuğun büyüdüğü yıllarda, çocuklar bu ilişkiyi koparmazlar, ebeveyn bu ilişkinin kopmasında daha fazla etkilidir.

Ebeveyn – çocuk arasındaki tahvil yıllar geçtikçe daha da artar. Bu ilişki içerisinde ebeveyn de bebek de karşılıklı olarak birbirlerini etkilerler. Ebeveyn gelişmiş bir birey olduğundan özellikle dilini kullanabildiğinden bebek ile olan ilişkisinde bir adım önde başlar. Bu ilişkinin her iki taraf için etkileri farklıdır. İlişkiyi etkileyen durumlar; ebeveynin başka işlerle ilgilenip ilgilenmemesi, çocuğun bir işi tamamlamasını isteyip istememesi, çocuğun ihtiyacının ne olduğunu bilip bilmemesidir.

Ebeveynin işlevlerinden birisi de çocuğun barınma, yeme, ,içme, korunma, giyinme gibi temel ihtiyaçlarını karşılamasıdır. Ancak ebeveynin, çocuğun sosyal ve hissi gelişiminin oluşmasına muavin olma işlevi de mevcuttur. Olumlu sosyal davranışların gelişmesi, (yardımsever, düşünceli olma, sorumluluk alma gibi) hasar ve rahatsızlık veren davranışların oluşmaması ebeveynin tavır ve davranışlarıyla ilgilidir. Ancak, sosyalleşme sadece aile içinde büyüyen bir vaka değildir. Çocuk, okulda akranlarıyla birlikteyken de sosyalleşir.

Ebeveynin fiziki, sosyal ve hesaplı durumu ebeveynlik işlevselliğini ve çocukla olan etkileşimini etkiler. Bu işlevselliği etkileyen en manâlı faktörler; ailenin sosyoekonomik seviyesi ve ırksa geçmişidir.

Diğer faktörler ise;

1. Erkek ve kız çocuklarına ebeveynin nasıl davrandığı,

2. Çocuk yetiştirirken anne ve babanın davranışlarının nasıl olduğu,

3. Erkek ve kız çocukların sosyalleşme de arasında ayrım olup olmadığı,

4. Çocukların cinsiyetlerinin benzer olması ya da karşıt cinslerde olmasının ebeveyn-çocuk ilişkisini nasıl etkilediğidir.

Bu bölümde, aile etkileşimle ast olarak bir sistem olarak ele alınmaktadır. Bu sistemde ebeveyn, çocuklarının sosyalleşmesi ile ilgili çok keskin sonuçlar görmek istemektedirler. Mesela; öteki insanlara karşısında nazik olması, onlara teşekkür etmesi, lütfen sözcüğünü kullanması, iyi bir terbiyeye sahip olması. Bu sonuçlar, çocuğun yaşına, cinsiyetine, yaşadığı kültürel ortama göre değişmektedir. Bunun da çok çeşitli anlamı vardır. O kültürde değer bahşedilen şeyin ne olduğun biliniyor olması, çocuğun bir patolojiye sahip olmaması, çocuğun diğer insanlarla olan bağındaki istikrarlığı, en az yakınlığı gösterebilmesi gerekmektedir.

İstanbul Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın!

doktorsitesi