"-Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle,
Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi.

İmrenirdim,
Mutfağındaki eksik malzemeden bihaber.
Tepeleme dolu kızgınlıklar yüklerdim dişlerimin arasına,
Bilmezdim anne,
Karşı evin babasında bitermiş iş.

Bunu görmezdim.
Hep başın ağrırdı.
Başın, hep ağrırdı...
Sırf bu yüzden bile bazı zamanlar,
Seni sevmezdim.

Küçüktüm anne;
Bilseydim evinde su faturası ödenmemiş,
Çeşmeden akmayan suya
İsyan etmezdim.

Sen iki kere ikinin dört ettiğini ekmek hesabından bilirken,
Mis kokulu çamaşırlar asardı karşı evin annesi.
Özenirdim.
Ellerindeki çamaşır suyu kokusundan rahatsız,
Çocukça bir küskünlük eklerdim gecelerime.
Oysa ellerin ruhuma akarmış saçlarımdan,
Ömrümü tararmış titreyen parmakların
Bilmezdim anne.
Büyümek denen illet dayanıncaya dek kapıma,
Ellerinin ne muhteşem olduğunu bilmezdim.

Küçüktüm anne
Yoksa
Gün aşırı patlayan sarı ampulü,
Mumla yamayacak yüce gönlünü,
Ezecek kadar ezilmezdim.

Sen çalı süpürgesiyle süpürürken dış kapının ağzını,
Taze boyalı saçlarını savurarak süzülürdü karşı evin annesi.
Ayağında yüksek topuklu bir isyan.
Düşündüm de, şimdi
Ne iğreti dururdu o topukların üstünde dursan.
Senin çatlamış ayakların vardı anne,
Hacı Şakir kokardın en beyazından.
İncecik bir yemeniyle gizlerdin,
Ölünce her bir teli yılan olacak sandığın sırma saçlarını.

Çok yeni anladım anne,
Ağaran her saç telinden üstüme düşen payımı.
Çocuktum anne,
Bir bisikletim olsa bütün mutluluklar benimdi.

Babam eve sarhoş gelmiş geç gelmiş,
Hepsi sabah sokağa çıktığım da biterdi.

Bilmezdim anne,
Karşı evden arta kalan çantalar dolusu giysi,
Üstümüze cuk otururken
Ruhuna azap olur akarmış.

Bilmezdim benim annem, gözünün yaşıyla her bayram arifesi
Vitrinlere bakarmış.

Sen ilkokul fişlerimi kardeşimle hecelerken,
Telefonu keşfetmiş karşı evin annesi.
Bilsen, ne cahildin ne görgüsüzdün gözümde.
Yak deseler yakacağım o dakika dünyayı,
Yık deseler
Ne şu eski divan kalacak,
Ne çiçekli perdeler.

Şimdi ki aklımla ah bir sorsalar bana,
Desem,
O tertemiz günlerim,
Hani şimdi neredeler?

Ben ay sonunu nasıl getireceğim, diye
Hesaplar yaparken bir gün,
Oğlum nefes nefese yararak ortalığı girdi içeri.
Yumuşacık, kakaolu kekler yapmış dedi karşı evin annesi.


Çok geç anlıyor insan anne,
İlle de kendi annesi.
İlle de kendi annesi..." 😔


"Karşı Evin Annesi’ isimli şiiri 2019 yılında Avrupa’da en iyi Türk Şiiri ödülünü almıştır./