2000’li yıllarda aldığımız asgari ücretle en azından yaşanabiliyordu.
Kira makuldu, market poşeti doluyordu, fatura dediğin el yakmıyordu.
İnsanlar “geçiniyorum” diyebiliyordu.
Ama 2020’li yıllara geldiğimizde tablo tamamen değişti…
Asgari ücret artık yaşatmak yerine nefes bile aldırmıyor.
Kira bir maaşa denk, market poşeti yarım, fatura bir servet.
“Geçinmek” kelime olmaktan çıkıp bir hayal oldu.
Bugün birçok insan için asgari ücret;
Yaşamak değil, hayatta kalma mücadelesi.
Alım gücü eridikçe eriyor, kazanç ile harcama arasındaki makas büyüdükçe büyüyor.
2000’lerde maaş umut verirdi,
2020’lerde maaş ömür törpüsü oldu…
Gerçekten geçinebiliyormuyuz yoksa herkes “ay sonu savaşı” mı yaşıyor