Bu çoğu zaman farkında olmadan, duyguların ve şartların değişmesiyle yaşanır.
Örnek:
“Ben asla kimseye ikinci bir şans vermem” dediğim bir dönem vardı.
Ama sonra gerçekten değer verdiğim biri hata yaptığında, onu tamamen silmenin bana daha ağır geleceğini fark ettim.
O an anladım ki aslında mesele ilke değil, insanın kalbiyle aklı arasında kalmasıymış.
Açıklaması:
O günkü düşüncem “kendimi korumak”tı,
sonraki kararım ise “insanı anlamaya çalışmak.”
Bu bir tutarsızlık gibi görünse de aslında insanın büyümesi, empati kazanmasıyla ilgili.
Bazen kendimizle çelişmeyiz;
sadece değişiriz.
Benim sorum
Bunu asla yapmam” deyip, sonra şartlar değişince yaptığın bir şey oldu mu?