Çünkü değiştiremeyeceğimiz şeylerle savaşmak insanı yorar, içten içe tüketir. Ancak burada kritik bir çizgi vardır: Kabullenmek, boyun eğmek değildir.

Bu söz fazlasiyla dokundu bana..
Tahmin ediyorumki herkesin bu yaziyi okurken basindan geçen bir olayi animsadigi olmuştur.
Bu polemikteki konuyu yani kabullenmek veya boyun eğmek olayini hayatin her noktasinda görebilir yasayabiliriz.
Kimisinde duygusal kimi yerde maddi bazan iş hayatinda veya siyasi.. sayamadigim bir cok konuda.
Lakin benim fikrim sudurki kabullenmek bazan dedigin gibi erdemliktir.
Yeri gelir birseyden kacarsin yeri gelir farkli cozumlere yonelirsin.
Bazan düğüm olan bir durumda o düğümden vazgecmektir kabullenmek. 
Bu çaresizlik değildir bu bi eziklik veya aksaklikta değildir.  Tamamen insanin tercihi ve yeni yol arayışına girdiğini kanitlar bizlere. 
Fakat. Boyun eğmek kabullenmenin otesinde birseydir.
Pes etmektir. Vazgecistir.eksikliktir
Caresizliktir. Baska bir yolun olmadığını kabul edilmesidir.
Kısacasi bana gore Acizliktir.

Guzel bir yorumlama olmuş yüreğine saglik harika bir polemik Tesekur ediyorum