Hitap Meselesi: “Abla” mı, “Hanımefendi” mi?

Dil, yalnızca kelimelerden ibaret değildir; niyeti, bakışı ve bakış açısını da taşır. Bu yüzden birine nasıl hitap ettiğimiz, ona nasıl baktığımızın kısa bir özetidir. Günlük hayatta sıkça duyduğumuz “abla” hitabı ile daha resmî ve nazik bir duruş sergileyen “hanımefendi” arasındaki fark, aslında toplumsal nezaket anlayışımızın aynasıdır.

“Abla” kelimesi, kökeninde sıcaklık ve samimiyet barındırır. Aile içinden gelen bu ifade, zamanla tanımadığımız insanlara da yöneltilen bir alışkanlığa dönüşmüştür. Çoğu zaman iyi niyetle kullanılsa da, herkes için aynı anlamı taşımaz. Çünkü samimiyet, tek taraflı kurulduğunda samimiyet olmaktan çıkar; sınır ihlaline dönüşür.

“Hanımefendi” ise mesafeli gibi görünse de aslında bir saygı beyanıdır. Karşı tarafın bireyselliğini, duruşunu ve tercihlerini gözetir. Kişiyi bir role ya da yaşa sıkıştırmaz; olduğu hâliyle kabul eder. Bu hitap, “seni tanımıyorum ama sana saygı duyuyorum” demenin en sade yoludur.

Toplumsal iletişimde sıkça yapılan hata şudur: Yakınlık kurmayı, saygının önüne koymak. Oysa gerçek nezaket, önce sınırı tanımakla başlar. Bir insanla ne kadar yakın olunacağına, o insan karar verir. Hitap şekli de bunun ilk adımıdır.

Sonuç olarak mesele kelimenin kendisi değil, taşıdığı anlamdır. “Abla” demek kolaydır; alışkanlıktır. “Hanımefendi” demek ise bir farkındalık işidir. Çünkü nezaket, otomatik değil bilinçli bir tercihtir. Ve bilinçli tercih, her zaman daha değerlidir.

Kısaca:
Hanımefendi demek bir tercih,
abla demek çoğu zaman bir alışkanlıktır.
Ve nezaket, alışkanlıktan daha değerlidir.

Çok çok özürlerimi ileterekten ))
Tamamen karşı çıkıyorum bu duruma
Çünkü: neyw göre konuşuyoruz bu durumu
Hayatima sokmak istemedigim bunu düşünmediğim mesafeli davrandığım veya konum ve ortam gereği ise
Elbette Hanimefendi kullanilmalidir söylediğin gibi nezaket saygi barindirir.
Fakat bir diyalog icerisinde olduğum veya samimi yakin gördüğüm bir şahıs ise ki bunu yas araligini gozetmeksizin soyluyorum o sıfata uygun ve yakisan biriyse. Kesinlikle Abla kelimesini kullanmaktan cekinmem aksine bence daha ılımlı ssamimi dogal ve yakinlik barindirir.

Toplumsal iletişimde sıkça yapılan hata şudur: Yakınlık kurmayı, saygının önüne koymak. Oysa gerçek nezaket, önce sınırı tanımakla başlar. Bir insanla ne kadar yakın olunacağına, o insan karar verir. Hitap şekli de bunun ilk adımıdır

Bu cumlenize kesinlikle katiliyorum ama yakin gördüğüm bir insana aliskanliktan degil deger sevgiden kaynakli abla demeyi tercih ederim )

Lutfen yanlış anlaşılmasın bu söylemlerim
Bu konu fazlasiyla tartismaya acik (:

Estağfurullah, ne özrü 😊
Yorumunuz gayet net ve saygılı bir duruşu yansıtıyor.
Aslında söylediğinizle çelişen değil, onu tamamlayan bir yerden bakıyorum. Haklısınız; samimiyetin doğal olarak geliştiği, karşılıklı kabul gördüğü bir ilişkide “abla” hitabı yapay değil, aksine sıcak ve içten bir bağın göstergesi olabilir. Orada mesele alışkanlık değil, sizin de dediğiniz gibi değer ve sevgidir.
Vurgulamak istediğim nokta şuydu:
Yakınlık tek taraflı varsayımla kurulmaya çalışıldığında sorun başlıyor. Yani henüz o bağ oluşmadan, karşı tarafın kendini nasıl konumlandırdığını bilmeden yapılan hitaplar bazen istemeden sınır ihlali olabiliyor. Yoksa karşılıklı olarak kabul edilmiş bir samimiyette, “abla” demek çoğu zaman mesafeyi değil, güveni azaltır.
Bu yüzden bakış açınız çok anlaşılır:
Mesafe varsa → nezaket ve sınır
Samimiyet varsa → doğallık ve içtenlik
Bu dengeyi gözetebilen iletişim zaten sağlıklıdır. Tartışmaya açık olması da güzel; çünkü bu konu tamamen bağlama, kişilere ve niyete göre şekilleniyor. Güzel bir katkı olmuş, teşekkür ederim @Serbay

Yakınlık tek taraflı varsayımla kurulmaya çalışıldığında sorun başlıyor. Yani henüz o bağ oluşmadan, karşı tarafın kendini nasıl konumlandırdığını bilmeden yapılan hitaplar bazen istemeden sınır ihlali olabiliyor.

Bu Cümleye Hayran Kaldım Teşekürler.
İşte Bence Bütün Cevap bu bana göre

Hanımefendi